door Hilda Sol
Het is maandagmorgen kwart over tien als de deurbel gaat. Daar staat onaangekondigd een vriendin met haar dochtertje. “Ik moest in de buurt zijn en bedacht me om even te kijken of je thuis was. Komt het uit dat ik een bakje koffie kom drinken? Want het is tenslotte maandagmorgen, poetsdag…”
Ik nodig haar binnen. We drinken iets en delen uit onze levens. Voordat ze weg gaat bidden we voor elkaar. Als ze weer weg is dank ik de Heer: dit was wat ik juist even nodig had. En Hij wist dat.
Inmiddels ongeveer 20 jaar geleden las ik een klein gedichtje van Dien de Haan dat ik sindsdien in mijn hart meedraag. Het gaat zo:
Soms gaat de hemel éven voor je open
en glanst een lichtstraal op je pad:
Verrast herken je hen die naast je lopen,
op reis als jij – en naar dezelfde Stad.
Door de jaren heen zijn er in mijn leven vaak van die verrassende en welkome ontmoetingen geweest. Soms liepen we maar een klein stukje samen op en soms meerdere ‘mijlen’. Wat een troost, wat een moed en vreugde en wat een support putte ik eruit. In de jaren dat ik vaak diep zat met mijn homoseksuele verlangens, waren er dan zo ineens van die lichtstralen op mijn pad. En nog steeds zijn er van die bijzondere momenten. Mensen die God vaak onverwachts op mijn weg brengt. En dikwijls op belangrijke kruispunten in mijn leven. Nu, achteraf, ben ik me er nog meer bewust van dat God hier de regie in had en heeft.
In deze tijd lijkt de toch al kleine groep van christenen, die leven met homoseksuele verlangens en die gekozen hebben voor een leven als alleen gaand, alsmaar kleiner te worden. Veel kerken zijn verward en weten niet hoe om te gaan met het thema homoseksualiteit. Er is een groeiende acceptatie van de homoseksuele leefstijl. Dit maakt het voor hen die voor die andere weg – de weg van het alleen gaan – hebben gekozen er niet gemakkelijker op. Juist dan is het zo bemoedigend om af en toe iemand te ontmoeten die je begrijpt, die achter je staat en je een hart onder de riem steekt.
God weet wat jij en ik nodig hebben. Hij zorgt. Hij zag de Ethiopiër in Handelingen 8 en stuurde Filippus op zijn weg. Wat een gevolgen had deze ontmoeting. De man kwam tot geloof, liet zich dopen en vervolgde zijn weg met blijdschap. Dan Naomi, wat een diep verdriet en ook verbittering na alles wat ze had meegemaakt. Ze besluit om alleen terug te keren naar Bethlehem.
Maar Ruth, een van haar schoondochters, laat zich niet door Naomi tegenhouden. Ze gaat met Naomi mee en is vastberaden. Zie je Gods regie? En wat een gevolgen had dit voor Naomi, voor Ruth en voor ons allemaal! Uit het nageslacht van Ruth en Boaz wordt namelijk lange tijd later de Messias geboren.
En tot slot de twee Emmaüsgangers. Bedroefd keren ze terug uit Jeruzalem. Hun verwachtingen over de Messias zijn niet uitgekomen. Ze hadden gehoopt dat deze Profeet Israël zou verlossen, maar nu was Hij dood. En dan uit het niets ineens die ontmoeting met een Onbekende. De mannen luchten hun hart en nodigen de Onbekende uit om bij hen binnen te komen. En daar aan tafel gaan hun ogen open en zien ze Jezus. Een complete omkering in hun denken en in hun emoties. Oók keren ze letterlijk om en gaan terug naar Jeruzalem, onderweg vol blijdschap getuigend van de opgestane Heer!
Wat een krachtige lichtstralen op de levensweg van deze vier mensen. Twee van hen ontmoetten zelfs het Licht der wereld.
Ik wens jou van deze kostbare ontmoetingen toe. Lichtstralen op je levensweg, bronnen van kracht, troost en blijdschap waar je uit mag putten. En mag je zelf ook zo’n bron zijn voor anderen. Een bron waaruit het Levend Water rijkelijk mag stromen!
Ga onderweg vanuit de zekerheid van de belofte die de Here Jezus je heeft gegeven:
‘En zie. Ik ben met je al de dagen, tot de voleinding van de wereld’.