“…wij zijn gekomen om Hem te aanbidden”. Mattheus 2: 2
Wijze mannen gingen op weg. Om Jezus te aanbidden. Wat dat is, aanbidden? Daaraan vooraf gaat: geraakt zijn. Op weg gaan.
Na een lange reis knielen die mannen neer bij Jezus. Dat geldt ook voor ons, die van ver bij God vandaan komen. Geraakt door Hem ga je op weg. En leg je een lange tocht af, voor je werkelijk tot aanbidding komt.
Aanbidden is je op Jezus richten. Stil zijn, niet teveel praten. Inkeren tot jezelf. Je overgeven. Dan gebeurt er iets wonderlijks: dwazen worden wijs.
Aanbidden is ook het beste dat je hebt, aanbieden aan Jezus. Je leven, als goud. Je godsdienst, als wierook. Je liefde, als mirre. Als je Jezus vindt, gaat dat vanzelf.
Herkenbaar? Dat je zegt: “Heer, ik vertrouw U. Niet maar zo’n beetje. Helemaal. Met mijn goede en lelijke kanten, mijn relaties, werk, verliefdheid of wrok en haat. Ik wil met U leven”.
Je aan Hem toevertrouwen is het beste wat je kan doen. Daar gaat iets van Openbaring 21 in vervulling: vrede op aarde.
