Een moment alleen met Hem
“Uit de diepte roep ik tot U, Heer, Heer, hoor mijn stem…”
Psalm 130: 1, 2 en 7
Wat kan je het benauwd hebben. Door druk van buitenaf. Of van binnen uit. Soms weet je niet eens waar die diepte precies voor staat in het hier en nu, en wat de oorzaak is. Het kunnen dingen uit het heden of het verleden zijn. Wat kan je je belabberd voelen. En ‘binnenpraters’ maken het er niet beter op. Zo van ‘veel slechter kan het niet’ of ‘wie ben jij nou helemaal?’ Dat kan maken dat je je vertrouwde weg inslaat van ‘dingen plannen’. Zorgen dat je druk bent.
Maar je kunt ook de stilte opzoeken. Naar God roepen: ‘Heer, luister naar mij!’ Hij luistert. Altijd. Dat weten we van Jezus. En hopelijk is het ook jouw persoonlijke ervaring geworden. Niet dat je altijd antwoord krijgt zoals jij dat wilt. God blijft ten slotte God. Maar Hij hoort je zeker. En laat geen bidder staan. Maar: als je bidt, wat zeg je dan tegen God?
Moeder Theresa zei eens over bidden: ‘Ik zeg helemaal niets, ik luister alleen. En God zegt ook helemaal niets. Hij luistert’. Ken je iets van dat luisteren, die wonderlijke stilte? Van volkomen vertrouwen dat God je diepste dingen kent, alles van je weet en je toch Zijn trouw en liefde laat zien in Jezus. In Hem Zijn armen om je heen slaat. Bij Hem is genade en bevrijding, altijd weer als je komt. Dat laatste is heilzaam voor je lichaam, ziel en geest. Het gaat om een proces van vernieuwing, omvorming van je leven door je stille omgang met God.
